بلای جانسوز عصر ما (غیبت) نیست (غفلت) است .

حال و روز شیعه در این عصر , از دو وجه بیرون نیست یا معصوم خاتم را محبوب خویش میداند , یا سر بر آستان طاغوت می ستاید .

شیعه اگر در حضور آب , دل به سراب بسپارد , چگونه نام خود را (شیعه) می گذارد ؟

شیعه بهتر از هرکس می فهمد که : (هرکس بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.) اگر مدعی است که مرید آن قطب عالم است , عاشق آن حجت خاتم, این حال و روز با عاشق سازگاری ندارد .

کدام عاشق بی یاد معشوق , زیستن می تواند؟

کدام عاشقی هر از گاهی به یاد معشوق می افتد و محبوب را در ردیف امور روزمره ی خویش می بیند ؟

این ننگ و عاری نیست برای عاشق که از معشوق بشنود که (ما تو را از یاد نمی بریم و مراعات تو را فرو نمی گذاریم ... ) و او ... بی اشتیاق زیارت معشوق, سیر کند و یاد او را فرو بگذارد؟

این اوج بی معرفتی محب نیست که بداند و بشنود که محبوب به شادمانی او شاد می شود , با اندوه او غمگین می گردد , هر گاه دست به دعا بردارد محبوب آمین می گوید و آن زمان که سکوت کند , محبوب , برایش و به جانش دعا می کند و او سر از پا نشناسد و قالب تهی نکند؟

آری بلای جانسوز عصر ما (غیبت) نیست (غفلت) است . او غایب نیست , پرده بر چشمهای ماست .

چه کسی صادقانه دست بر دعا بر آورده است و مخلصانه امام خویش را طلب کرده است , و پاسخ نگرفته است؟

برخی امام را طلب می کنند و دیگران را هم . با این شرایط چگونه می خواهند دستشان به امام برسد ؟

بعضی امام را طلب می کنند اما نه به خاطر امام , که به وصول حاجات خویش . این سخن نه بدان معناست که در تلاطم مشکلات به سراغ امام نباید رفت سخن این است که شوق دیدار امام چیزی است و عریضه وعرضه حاجات دنیوی چیزی دیگر .

هرکس به قدر جام معرفت خویش از دستهای امام نوش می کند . امام دست نیافتنی نیست , دستهای ما بسته است . امام در پرده غیبت نیست پرده بر چشمهای ماست .

و آنچه ما را از امام محروم می کند (غیبت) امام نیست (غفلت) ماست .







هيچ كس را به اندازه تو اذيت نكرديم .

بيش از هزار و صد و شصت سال منتظر ماندي تا ما بفهميم كه " بي همگان به سر شود ....بي تو به سر نميشود "

تا بفهميم بي تو هيچيم و كاري نمي توانيم بكنيم .

تا باور كنيم كه تا تو نباشي هميشه گرفتار رنج و فساد و ظلم هستيم .

منتظر ماندي تا براي آمدنت كاري كنيم و موانع را برداريم .

منتظر ماندي تا لياقت پيدا كنيم و دردمندانه و دلسوزانه فرمودي كه :

(( اگر شيعيان ما كه خداوند بر انجام اطاعت موفقشان بدارد ، در وفا كردن به عهد ما همدل بودند ‏، مباركي ملاقات ما از آن ها به تأخير نمي افتاد و سعادت ديدار شما با معرفت ما به سوي آن ها مي شتافت ، پس ما را از آن ها پوشيده نميدارد مگر همان چيزهايي كه از آن ها به ما ميرسد و ما دوست نداريم و از آن ها انتظار نداريم.))